Genialny film. Staruszek jest psychopatą, bada swoje ofiary, na ile może i na co może sobie pozwolić, i sobie pozwala, bez ograniczeń. Zero empatii, lubi dominować i postawić na swoim. To widać w scenie, gdy chce przekupić kasą pielęgniarkę za cygaro, a potem pierścionkiem, a cygara ma w zasięgu ręki, ale testuje. Potem tą jego cechę wykorzysta siostrzeniec, by nim manipulować. U braci czarnych służących, to zbadał, na czym im zależy i wie, że zależy im na kasie i pozwolą sobą pomiatać dla małych pieniędzy, to pomiata nimi i wie, że będą mu wierni. Inaczej by ich zwolnił. W scenie na jachcie, gdy rzuca talerzami siostrzeńca i kapitana statku, podjeżdża do pielęgniarki i… po zastanowieniu zostawia jej talerz w spokoju, wie że wszystko by się skończyło między nimi, a to nie jest jego celem, to się hamuje. Jak zachowałby się z Kaczyńskim, premierem, papieżem? Wyczułby na czym im zależy i to obłudnie, by im dawał, jak czarnym pracownikom kasę i wykorzystywał jak chciał. I uważano by go za kulturalnego człowieka, bo takiego by grał. Psychopata. A jego siostrzeniec, ten to dopiero psychopata, skrajny, ale jaki ma urok, ta pewność siebie, elokwencja, obłuda, zero skrupułów i udawana empatia. Super rola i świetna gra. A ona, empatyczna, manipuluje psychopatą, kierowana przez drugiego psychopatę. Zakończenie bajkowe, ale stawiano na pozytywny finał, a nie na realizm i czarne negatywne zakończenie, które normalnie w takich intrygach staje się faktem. Dziś też widzimy takie kariery i po tym filmie widzimy jak oni działają, jak przekonują, a jak widać są elokwentni, atrakcyjni i jak mogą dużo „zaoferować”, aby wciągnąć ofiarę w swe sidła. Gdyby nie otruto dziadka, zobaczylibyśmy jak on zaczyna manipulować i wykorzystywać ją, a to nie byłoby przyjemne, ale możemy sobie to wyobrazić, bo znamy jego osobowość i wiemy jak się zachowa, bo nie ma empatii, ale wierzy, że jest w porządku i dobrym człowiekiem.